Je kunt het meest leren van historici, lees daarom het stuk dat Daniela Hooghiemstra schreef voor de Volkskrant waarin ze de vloer aanveegt met de (religieuze) goeroes die in elke crisis opstaan en een nieuwe wereldorde aankondigen. Favoriete quote in dit stuk: ‘Al eeuwen grijpen (religieuze) leiders existentiële onzekerheid aan om alle neuzen een richting op te krijgen. Dat heeft nog nooit iets goeds gedaan.’

De Correspondent werd ooit opgericht om afstand te nemen van de waan van de dag, maar in coronatijden kan het over niets anders schrijven dan over corona. In eenaangekocht en vertaald stukstaan, geheel in de geest van het medium, grote woorden en veel aannames. Favoriete zinsnede: ‘Overal ter wereld is een nieuwe consensus ontstaan waarbij welzijn voor welvaart gaat. Post-growth-principes zijn meer dan idealen, ze zijn bittere noodzaak.’

Wat je ziet, is dat nu al, de crisis nog maar net begonnen, veel voorspellers vooral dát voorspellen waar ze voor de crisis al druk mee waren. Dat er nieuwe consensus zou zijn ontstaan, is doorgaans vooral in de bubbel van de voorspeller. Als merkenman en ondernemer denk ik dan altijd: is dat wel zo? Is er wel consensus? Onder de klanten van onze merken bijvoorbeeld?

Dan naar Kim Putters, feitelijk onze Nationale Staatstrendwatcher. Deze scoutingfanaat (hij weet dus hoe hij knopen moet leggen, wat hem een voorsprong geeft op veel andere voorspellers) is al enige tijd directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau. Hij voorspelteen herschikking van de samenleving. Dat is klassieke ambtenaren-vaagtaal. Toch wordt hij concreet.

Putters benoemt onder andere een herwaardering van de publieke sector. Dat is - maar dat is echt toevallig - precies de hoek waar Putters zelf z’n brood verdient. Waar hij honderd procent gelijk in heeft: mensen zijn erachter gekomen dat politie, leger en gezondheidszorg de kerntaken zijn van de overheid. En die verdienen waardering. Als merkenman kun je hier weinig mee, maar wellicht komt Putters nog met verdiepende onderzoeken.

Lyndsey Fox van de Amerikaanse consultancyfirm A&G publiceerde in AdAge dit artikel waarin wederom grote woorden niet ontbreken. De consument zal voor altijd veranderd zijn, stelt ze.

De kern van haar betoog laat zich samenvatten in deze onvertaalde zin over wat de consument zich post-corona altijd zal afvragen: Why am I spending this dollar? Who am I spending it with? And, what greater good will it serve?

Veel aandacht dus, wat haar betreft, voor een sterk eigen verhaal als merk. Investeer, met andere woorden, in je purpose en het waarmaken ervan.

Boeiend om te lezen is dit verhaal van Sarah Vizard in Marketingweek waarin marketeers worden gewezen op overtuigend bewijs over voorgaande recessies. Investeer in je merk tijdens een recessie want dat betaalt zich uit zodra de markten aantrekken. Je concurrent die heeft beknibbeld blijft achter. Een ijzersterke redenatie, goudgerand onderbouwd. Maar hoe overtuig je de top van een bedrijf dat gewoon wil dat je snijdt in alle uitgaven, dus ook merkuitgaven?

Fiona Hering schrijft in het Parool over de modesector. Het zal niemand verbazen. De decadentie, schrijft ze na een rondgang langs modetoppers, is er voorlopig af. Verder de verzuchting: hopelijk gaat de modesector naar een menselijker tempo.

In de BritseEsquirewordt een kleine twee jaar vooruitgekeken. Over achttien maanden mogen we echt helemaal los, maar over een half jaar zijn we weer aan het werk, maar wel in een economie waar zoveel sectoren zoveel schade hebben opgelopen dat alles anders is. Het is wel de Britse Esquire, dus de auteur gelooft heilig in de veerkracht van de Britten. We always bounce back.

Yuval Noah Harari werd de afgelopen jaren populair met boeken als Sapiens en Homo Deus. In zijn stuk in de Financial Times schrijft hij niet over merken en economieën, maar vooral over overheden. Over de behoefte aan meer mondiale samenwerking, maar ook over de gevaren van extreme overheidsbemoeienis. Het met moderne technologie volgen van alle burgers waar burgers nu mee geconfronteerd worden, verdwijnt niet zomaar.

Adjiedj Bakas, onze eigen polder-Harari, heeft in de Telegraafal een mooie slogan paraat. Van globalisering naar slowbalisering. Het ligt voor de hand dat we de komende anderhalf jaar veel en veel minder de wereld overvliegen en eens goed gaan nadenken of het logisch is dat alles gemaakt wordt in China en niet meer in Winterswijk. Bakas, immer optimistisch, ziet een nieuwe renaissance. Deze recessie gaat ook veel ondernemers-vechtlust losmaken.

Een andere duider is Sander Schimmelpenninck die hoopt dat de consument eindelijk wakker wordt. Rommel van de Action kopen is een van de grootste problemen, volgens hem, die we simpel kunnen oplossen. Koop kwaliteit uit het directe achterland van Nederland, bijvoorbeeld een oerdegelijke schaar die een mensenleven meegaat, in plaats van jaarlijks een wegwerpschaartje van de Action. Eigenlijk volgt hij Bakas: globalisering is leuk, maar we zijn een paar grote stappen te ver gegaan.

Mark Ritson mag in dit lijstje niet ontbreken. Hij was na twee dagen al klaar met de sentimentaliteitvan heel veel merken en de empathische mails vanuit bedrijven. Ga weer geld verdienen. Ja, de wereld is veranderd, maar heel veel blijft echt hetzelfde. Merken bouwen blijft je vak, ook tijdens een recessie.

Redacteur Matthew Valentine van Marketingweekhamert in zijn visiestuk op het doorzetten van de conscious consumerism-trend. Al voor de coronacrisis groeide het aantal consumenten dat in onderzoek aangaf minder aan bijvoorbeeld nieuwe kleren en vlees uit te geven. Die trend zal doorzetten. De vraag hier is of consumenten ook echt doen wat ze zeggen.

Ten slotte, voor de liefhebbers, een stuk uit Politico, vak- en inspiratieblad voor politieke professionals. De voorspelling in dit stuk: de mensen gaan experts veel meer waarderen, de overheden worden groter, er zal minder individualisme zijn en de polarisatie neemt af.